Jak zostałem redaktorem. Historia prawdziwa

Prolog: Genesis

Podobno Radek powstał przez przypadek. Potem nastąpiła seria przypadkowych zdarzeń, które złożyły się na przypadkowy byt, który można nazwać żywotem Lopez’a. Jak się jednak okaże w tej fascynującej opowieści, żywot Lopez’a to byt holistyczny (coś jak w tym serialu) – mimo całego absurdu, wszystko jakimś cudem się ze sobą łączy. Przypadek? Tak sądzę. Nieprzypadkowo to może Wojtek został strażakiem, Marcin Kowalczyk gangsterem, a Janusz Kowalski obiektem żartów. Takie już Bozia miała wobec nich plany. W przypadku Lopez’a nie może być mowy o żadnym boskim planie, chyba że chaos to też boski plan. Wszystko dlatego, że Lopez to osobowość mnoga.

Czytaj dalej „Jak zostałem redaktorem. Historia prawdziwa”

Żarty się skończyły

Znamię bestii

„Kiedy spoglądasz w otchłań, ona również patrzy na ciebie”, pisał kiedyś Friedrich Nietzsche, zanim popadł w obłęd. Dotąd nie zastanawiałem się nad znaczeniem tych słów i chyba w pełni ich nie rozumiałem. Ale nadszedł dzień, kiedy sam stanąłem twarzą w twarz z bestią i spojrzałem jej w oczy. Poczułem pierwotny lęk. Mrok z najgłębszych czeluści piekielnych, trawiący moją duszę niczym czyste zło. Pojąłem istotę strachu. 30 listopada odcisnął bezpowrotnie piętno na mojej psychice i sprawił, że nigdy już nie będę tym samym człowiekiem. Tego dnia poprowadziłem spotkanie autorskie z Przemysławem Borkowskim

Czytaj dalej „Żarty się skończyły”

Cierpienia młodego Lopeza

Niemoralna propozycja

To było wczesną wiosną. Nie sądziłem, że nasze drogi jeszcze kiedyś się zejdą. Minęły przecież trzy długie lata. Tamte wydarzenia odcisnęły swoje piętno. Zdołałem jednak sobie z nimi poradzić do tego stopnia, że nie pamiętałem już nawet treści tej historii. Sprawa się przedawniła. Wróciłem do szarej prozy życia codziennego. Tego pamiętnego dnia sączyłem w swoim porsche kolejne drinki z parasolką, cierpiąc nad problemami ludzi pierwszego świata. Cisza, spokój, szum fal, ptaszki ćwierkają. Grill skwierczy. I nagle wchodzą Oni, cali na biało, a w rękach mają aneks. W jednej chwili wszystko wróciło.  Próbowałem znaleźć wyjście, ale oni byli szybsi. Wiedziałem, że nie mogę im odmówić. Musiałem podpisać. Powiedzieli, że mam czekać. Zostawili mnie z tą myślą, nie bacząc, jak sobie poradzę. Czekałem pół roku. Dostałem rwy kulszowej, przegrałem w lotto i zaginął mi kot. Lecz cierpienia młodego Lopeza skończyły się 22 września. Wtedy to pojawił się audiobook.

Czytaj dalej „Cierpienia młodego Lopeza”

Prawy na lewo. Odc. 7 – Piekło zamarzło

Szatan w sutannie

– Pa… panie trenerze, będzie pan siedział…? – zapytał z niepewnością w drżącym z zimna głosie Mati Czechosłowacki, kapitan mistrzowskiej drużyny FC Patrioci.
– Co… za co…? – wydukał wyrwany nagle z zadumy trener Jarek Gęsicki. – Aaa… Tak. – Po czym uśmiechnął się szeroko, poprawił czapkę uszatkę, postawił futrzany kołnierz, dalej wlepiając wzrok w klubowy telewizor.
Czechosłowacki stał w spodenkach i koszulce na krótki rękaw, dreptając w miejscu, szczękając zębami i chuchając na dłonie, a z jego ust wydobywała się para.
–  Ale przecież zaraz mamy trening. Zresztą zamarznie pan. Powinien pan już wstać z tych kol… to znaczy z tej ławki…
Coach mlasnął nerwowo.
– Odsuń się na półtora metra. A jak chcesz usiąść, to tylko w pozycji siedzącej. Regulamin i praworządność przede wszystkim. Nie widzisz, że jestem zajęty?
Czechosłowacki z dezaprobatą zwrócił wzrok w stronę ekranu. Nagle ściągnął brwi, a jego oczy zrobiły się wielkie jak pięć złotych plus VAT. Ujrzał tam nie kogo innego jak Jego. Don, tfu, Kaszuba, psia jego folksdojczka mać. A obok Olaf Schmaletz z Niemieckiego Związku Piłki Kopanej. Znowu spiskują!
Order by panu dali, a nie… Za to, że jeszcze pana szlag nie trafił. Nie wiem jak pan go znosi. Ja bym nie dał rady. Nigdy nie mógłbym pracować z kimś takim, nigdy, przeni… – nagle Mati ugryzł się w język, a jego twarz zrobiła się purpurowa, widząc podniesioną brew szefa. – No eee… ten… Cholerny koniunktur… konform… No chorągiewka cholerna! Szatan w sutannie na mszę dzwoni.

Czytaj dalej „Prawy na lewo. Odc. 7 – Piekło zamarzło”

Prawy na lewo. Odc. 6 – Ekipa

Prawdziwa gratka dla fan(atyk)ów najlepszej ligi piłkarskiej oraz najlepszej drużyny w Tenkraju. Skarb kibica mistrza wszystkich sezonów od schyłku barbarzyńskiej ery Don Kaszuby, poprzez czas zarazy i wojny, aż po mlekiem, miodem, węglem, ropą i gazem płynący dzień dzisiejszy. Oto ekipa, dzięki której Liga wstała z kolan, a zawodnicy zyskali godność i pieniądze, wzbudzając zazdrość Niemców, irytację Francuzów, zniecierpliwienie Czechów i gniew ruskich. Zespół na osiem gwiazdek, prawi obrońcy piłkarskiej i sędziowskiej moralności, bożyszcze jednej trzeciej Ligi oraz sędziego Podgrzybka. Totalnie znienawidzeni przez pozostałych zazdrośników, a przecież oni tylko mówią im jak mają grać. Oto ekipa małego wielkiego trenera, Jarosława Gęsickiego – FC Patrioci.

Czytaj dalej „Prawy na lewo. Odc. 6 – Ekipa”

Prawy na lewo. Odc. 5 – Für Polnisch

Für kohle

Trener Jarek Gęsicki był przerażony. Stało się coś, czego w gruncie rzeczy skrycie się obawiał jako altruista i hojny filantrop, ale przez lata skutecznie wypierał z umysłu. Bieda zajrzała mu w oczy. Drżącą ręką trzymał przed oczami klubowe rachunki mistrzowskiego zespołu FC Patrioci. Stukał tępo palcami w kalkulator, przeliczając z niedowierzaniem kilka razy to samo. Myśli miał czarne jak ruski węgiel, z trudem przełykał ślinę gęstą jak ruska ropa, z nerwów puszczając bąki śmierdzące jak ruski gaz. Brzydził się samego siebie, rozważając nawet w akcie desperacji ideo… to znaczy instalację LPG. Lub usunięcie światła z pustej lodówki. Chleb stanął mu w gardle, cukier podskoczył. „A olej…”, pomyślał. Nie mógł jednak olać. Ceny były już wyższe niż on sam i rosły szybciej niż punkty w ligowej tabeli.

Czytaj dalej „Prawy na lewo. Odc. 5 – Für Polnisch”

Smacznych jajec

Uwaga, będę Wam życzył

To, czego chciałbym Wam pożyczyć, to nie stówa, bo nie mam. Ale na pewno nie będę Wam życzyć normalnie. W nienormalnych czasach normalne życzenia to nienormalność. Chociaż wcale nie mam pewności, czy ta nienormalność nie jest jednak normalna, a te parę lat względnej normalności normalne nie było. W każdym razie to czas niezłych jajec, a w tej sytuacji życzenie smacznego jajka nabiera nowego wymiaru.

Czytaj dalej „Smacznych jajec”

Estrogen Day

Lopez’a wykład z biologii

Estrogen to żeński hormon płciowy. Okazuje się jednak, że bez niego ani rusz także dla facetów. Otóż decyduje on o sile, wytrzymałości i energii, podczas gdy sam testosteron wywołuje jedynie chęć do działania. Brak estrogenu sprawia, że mali żołnierze nie są wystarczająco ruchliwi, a jego stały niedobór może nawet prowadzić do całkowitej i trwałej niemocy przekazywania swoich genów.
No dobra, tylko po jaką cholerę w ogóle o tym wspominam? Ano dlatego, że dziś Dzień Kobiet, a to dobry czas, by poruszyć niezwykle ważny problem deficytu estrogenu w społeczeństwie 🤔

Czytaj dalej „Estrogen Day”

Dzień, w którym zatrzymał się Ciechanów

Śmierć all inclusive

Ten dzień przejdzie do historii. 28 października 2021 roku, wieczór autorski z nową książką Roberta Ostaszewskiego Smierć last minute, to moment, który wstrząsnął posadami Powiatowej Biblioteki Publicznej i zarazem całego ciechanowskiego światka artystycznego. Nigdy jeszcze bowiem w tym mieście, w jednym czasie i miejscu, nie widziano tylu znakomitości literackich spod znaku kryminału. Pochodzący z Ciechanowa Robert Ostaszewski mówiąc o historycznej chwili, nie doszacował jednak wagi tego wydarzenia. Nie zdawał sobie bowiem sprawy z tego, że za plecami prowadzącego spotkanie Roberta Małeckiego, niczym tajemniczy Don Pedro, czaił się jeszcze ktoś. Tym kimś byłem ja, autor bestsellerowego Znaleźć wyjście.

Czytaj dalej „Dzień, w którym zatrzymał się Ciechanów”

Lepiej już było

Nigdy nie wspominaj o 2020!

Miniony rok jaki był, każdy widział. Racz waść… nie drążyć tematu. Tymczasem ja postanowiłem raz jeszcze poruszyć kijem to łajno, bo coś sobie przypomniałem. Otóż zanim jeszcze to wszystko się stało, z początkiem tegoż niepamiętnego roku, niespodziewanie ujawniło się we mnie moje mroczne alter-ego w postaci Wielkiego Proroka Lopeza i skłoniło do dokonania próby czarnowidztwa. Efekt tych wzniosłych wizji możecie zobaczyć tu. Ferdek Kiepski powiedziałby zapewne, że taki ze mnie jasnowidz, jak z koziej d… to znaczy mało zacny ze mnie jasnowidz. Przypominam jednak, że nawet waszmość Jackowski nie przewidział oczywistej oczywistości w postaci zarazy, a pesymistyczna forma moich przepowiedni sprawiła, że… co nieco jednakowoż wykrakałem. W porywie ekscytacji moim proroczym darem postanowiłem więc raz jeszcze wprowadzić się w trans. Co prawda druga połowa roku przyniosła pewną dawkę optymizmu, to przecież mroczna natura tego bloga nie pozwala mi widzieć przyszłości w jasnych barwach. Co jeśli to było zaledwie preludium, a lepiej już było? Co jeśli 2020 rok był ostatnim jeszcze dobrym rokiem?

Czytaj dalej „Lepiej już było”